Lokum isminin, Arapça rahat-ı hulkum yani “boğaza rahatlık veren” anlamına geldiği düşünülmektedir.

15. yüzyıldan beri bu topraklarda üretilen lokum, Osmanlı saray mutfağının menüsüne 17. yüzyıl içinde dâhil olmuştur.

1. Abdülhamit’in aşçısı Muhittin Hacı Bekir, padişahın isteği üzerine lokumun tarifindeki pekmezi şeker ile değiştirmiş ve Türk usulü lokumun ilk örneğini hazırlamıştır.

Ünlü aşçının geliştirdiği lokum tüm Avrupa’da Türk Lokumu ismiyle tanınmış ve beğeni toplamıştır. Yurt dışında “Turkish Delight” ismiyle bilinen lokumun, dünyanın dört bir yanında bilinen hak edilmiş bir ünü vardır.

Lokum, su, nişasta ve şekerden yapılan bir tatlıdır. Gül suyu, nar suyu gibi tat ve koku veren aromaların eklenmesiyle lokumun çeşidi belirlenir.

Pişirildikten sonra bir süre dinlendirilen ve sonrasında küçük parçalara bölünen lokumlar pudra şekeri veya Hindistan cevizine bulanarak servise hazır hale getirilir.

Aromalı lokumlar arasında güllü, limonlu, naneli, narlı, Hindistan cevizli çeşitler sayılabilir. Kaymaklı lokum, çifte kavrulmuş lokum, fıstıklı ve cevizli lokum gibi çeşitler de en çok tüketilen lokumlar arasında bulunur.

Türk mutfak kültürünün önemli bir değeri olan lokum, bayramlarda misafirlere tutulur. Lokumların servis edilmesi için kullanılan şık kristal ya da cam lokumluklar, incecik Çeşm-i-Bülbüller de lokum servisinin değişmezidir.

Lokum, Türk kahvesinin yanında da servis edilir. Kahvenin yanında hem ağzımızı hem de sohbetimizi tatlandırır.

Dünyanın her yerinde sevilen ve ilgi çeken bir tatlı olan lokum, yurt dışına giderken hediye olarak götürülür, ülkemizi ziyaret eden turistlere ikram edilir.